Iemand geeft mij een drie, in een review.
Een keiharde, niet te vermijden 3.
Ik krijg in de review ook een heleboel negens en achten, een enkele 7, daaronder een hele tijd niets, maar daar stond hij toch wel, helemaal alleen: de DRIE.
Zo’n drie komt aan, zeg.
Hij doet pijn.
Hij doet iets met mijn zelfvertrouwen.
Ik twijfel of ik wel door moet gaan met de workshop ‘Hoe werkt dat in dat hoofd?’.
Ik probeer de toelichting die de reviewer erbij gegeven heeft te lezen, maar merk dat ik het lastig vind het constructieve erin te vinden.
Want die drie…, die blijft maar malen in mijn hoofd. Ik merk dat ik me eigenlijk ook een beetje schaam.
Pas de volgende dag lukt het me om ook al die andere, super positieve reviews te lezen.
Terwijl dat er veel meer zijn!
Ik glimlach, maak aantekeningen bij de tips die erin staan, doe er mijn voordeel mee.
Als ik ze allemaal gelezen heb, wordt mijn blik echter toch weer getrokken door die éne DRIE.
Een tikkeltje angstig lees ik de tips die bij deze review staan.
Het zijn eigenlijk best goede punten en ik kan er zeker wat mee.
Maar het gevoel dat het cijfer bij mij teweeg heeft gebracht, wil lastig wijken en heeft een behoorlijk negatieve invloed op mijn ontvankelijkheid voor de tips.
Weet je, als ik die tips had gekregen zonder die 3, had ik nieuws- en leergierig de tips van deze reviewer gelezen.
Ik had er volledig open voor gestaan, zonder die knauw van dat cijfer. Ik had er dan waarschijnlijk veel van geleerd.
Nu voelde ik alleen de 3.
De ervaring deed me denken aan mijn zoon.
Hij kreeg namelijk onlangs een nóg lager cijfer. In de voor-examenklas nog wel. Hij stuurde mij een wanhopig appje met veel tranen. Extra begrijpelijk én zorgelijk als je bedenkt dat hij, als onvoldoende begeleid triple-bijzonder kind, vorig jaar behoorlijk depressief werd en bijna uitgevallen was op school.
Een nieuwe school omarmde hem, en nu dit.
De toets is achteraf constructief met hem besproken, maar niets was tot hem doorgedrongen.
Hij was namelijk in zijn hoofd en met zijn intense emoties alleen maar bezig te dealen met dat cijfer.
Net als ik nu.
Terwijl ik al zoveel meer veerkracht heb kunnen ontwikkelen dan hij, voel ik toch echt fysiek (waarschijnlijk slechts een fractie van) wat hij voelde.
Dat kan anders.
Dat moet anders.
Jij kunt daar aan bijdragen. Begin gewoon met mijn workshop: alleen of met jouw hele team. Doe het.
Dubbel/Triple bijzonder
In mijn training over dubbel bijzondere leerlingen in het VO ga ik in op wat er gebeurt in het hoofd van dubbel bijzondere kinderen: hoogbegaafd én dyslectisch, met een vleugje AD(H)D..
- Hoe ervaren zij instructie, toetsen en terugkoppeling?
- Welke copingstrategieën hebben zij opgebouwd door alle ervaringen in de afgelopen jaren die nu nog invloed hebben op hun functioneren?
- Hoe help je ze voldoende veerkracht te ontwikkelen?
Wil jij helpen de talenten van dubbel bijzondere kinderen te doen floreren? Haal dan de training in huis. De reviews zijn goed (yes, I said it!). Haal dan de training in huis! Klik op de knop voor meer informatie.
En… ik heb het geven van een rapportcijfer uit de review gehaald.
Je kunt natuurlijk nog steeds al je tips en tops kwijt, maar… I should practice what I preach. 😉